Ik ben geen meisje met make-up

En dat wil ik ook niet worden. Ik heb trouwens wel een hele tas vol make- up die ik gedurende mijn puberteitsjaren verzameld heb (lekker contradictorisch), omdat bijna al mijn vriendinnen dit deden en omdat ik het er mooi vind uitzien. Bij een feestje doe ik trouwens wél vaak make-up op: flink laagje mascara, oogschaduw, soms wat lipgloss en wat blos op mijn wangetjes. Maar buiten dat, nee niet echt, hooguit dat ik wat foundation opsmeer wanneer ik mijn huid 's ochtends teveel vind glimmen en het douchen er niet tegen werkt. Mascara draag ik op de dagen dat ik 's ochtends nog wat tijd over heb na het klaarmaken en bijgevolg de keuze heb om of letterlijk op de bus te zitten wachten of toch maar eens mijn mascara verder op te gebruiken. Het zal je niet verbazen dat zo'n dagen niet heel vaak voorkomen, aangezien ik dol ben op zo lang mogelijk uitslapen en een hekel heb aan het geluid van wekkers.

Wanneer ik daarentegen een belangrijke afspraak heb of mensen voor de eerste keer zie, draag ik meestal wat mascara. Heel gek. Waarom ik dit doe, weet ik niet precies. Wil ik mijn lichte onzekerheid maskeren? Wil ik laten zien dat ik er best redelijk kan uitzien- want ja, ik moet toegeven, ik vind mijn blik wat expressiever met mascara dan zonder? Of weet ik dat mascara de algemene Nederlandse norm is- wil je wat zakelijk representatief overkomen- en doe ik het daarom noodgedwongen? Misschien is het wel een combinatie van deze factoren. Het zou me wel leuk lijken ooit een onderzoek uit te laten voeren naar of er verschil zit in het aannemen van vrouwen met en zonder make-up tijdens sollicitaties. Ik hoorde ooit van een goede kennis, die er niet verkeerd uitziet en een bijna perfect cv heeft in het desbetreffende vakgebied maar geen make-up of kostuum draagt, dat ze door een bemiddelingskantoor was afgewezen voor een bepaalde functie wegens "een gebrek aan zakelijke representativiteit". Dat was slikken, dat de verpakking blijkbaar meer telt dan de inhoud. Want die kennis heeft zeker inhoud en ik kan me niet voorstellen dat iemand beter aansloot qua inhoudelijke capaciteiten. De vacature was een jaar later trouwens nog steeds niet ingevuld.

Maar goed, zoals meestal wijk ik af, terug naar het gebruik van make-up. Ik was op introductiekamp met mijn studie en schrok er soms van hoeveel schmink sommige meiden gebruiken. Om dan nog niet eens na te denken over hoeveel euro's dit per maand kost en hoeveel tijd in iemands leven. Tijd die naar mijn mening veel beter gebruikt kan worden. Ik bedoel, mannen dragen toch ook geen make-up? Iedereen zegt altijd wel "een man met make-up, dat is niet mooi en hoort niet", maar ik denk dat er best aan gewend kan worden en dat wanneer bijna alle mannen het beginnen dragen, het opeens een schoonheidsbeeld zal worden. Net als dat ik denk dat wanneer alle meiden stoppen met make-up, een meid met make-up dezelfde reactie als een man met make-up zal krijgen.

Misschien denk ik teveel over alles na op een zondagmiddag, maar ik wou dit gewoon even kwijt. Ik wil niet het faillissement van de schoonheidsindustrie op mijn geweten hebben (stel je voor, weer zoveel banen weg in tijden van crisis, zou ik mezelf nooit vergeven), dus blijf gerust alles op je smeren en gebruiken als je je daar goed bij voelt. Vergeet alleen niet te vergeten dat echte schoonheid vanbinnen zit, en dat een slim iemand door het masker dat je draagt heen kijkt. Of daar nu een net zo mooi iemand of een lelijk iemand qua karakter onder zit.

Ondertussen blijf ik een sporadische gebruikster en geef ik toe dat voor de spiegel tutten soms heerlijk kan zijn.